સુખનું સેલ

એક મિત્રે આવીને કહ્યું ૫૦ ટકા ડીસકાઊંટ માં સુખનું સેલ લાગ્યું છે.
અમે તો કાલે જ જવાના છીએ એટલું કહી એ તો ગયા. 
તે મારી સામે જોયું એટલે મેં કહ્યું કાલ આપને પણ જઈ આવીએ. 
પહેલી વાર સુખનું સેલ હતું. 
અમે ગયા બહુ જ લાંબી લાઈનો . 
મેં પૂછ્યું અહી શું મળે ? 
તો લાંબી લાઈનમાંથી કોઈ બોલ્યું : ગાડી, બંગલા, વિશ્વ ની ટુર, પદ, પ્રતિષ્ઠા, પૈસો, ડાયમંડ, સોનું અને બધી જ લકજરી...
પણ મળતા વાર બહુ લાગે . 
એટલામાં કોઈએ કહ્યું આગળ પણ કોઈ સુખનું સેલ છે પણ કોઈ ત્યાં જતું નથી કારણકે ચાલીને જ જવાય છે વાહનનો પરવાનગી નથી. દુર ઘણું છે . 
તે મને ઈશારાથી કહ્યું ચાલો ત્યાં જૈઈયે . 
તાપ અસહ્ય હતો. 
ચાલતા ચાલતા તારો ચહેરો તો ગુલમ્હોર જેવો લાલ લાલ થઇ ગયો હતો. 
આ રસ્તે કોઈ જતા દેખાતા ન હતા . 
ગળે શોષ પડતો હતો. 
એક નાનો જાપો હતો, ધીમેથી ખોલીને અંદર ગયા. ઘટાદાર બે વ્રુક્ષ હતા, ચોખ્ખો ઓટલો હતો. આપણે બેઠા . 
ઠંડો પવન ફૂંકાયો ને આપણા ચહેરા પર આનંદ ની રેખાઓ ઉપસી આવી. 
નીરવ શાંતિ હતી. 
કોલાહલો વચ્ચે તરફડતા આત્મા ને જોઈએ તેવી શાંતિ.
એક વૃદ્ધ પુરુષે આવીને ઠંડુ જળ પીવડાવ્યું . 
એની આંખોમાં અજબની શાંતિ હતી તે એમને પૂછ્યું બાબા અહી ક્યાં પ્રકારના સુખ મળે છે ? 
તે બોલ્યા માંહ્યલો રાજી થાય એવા. આગળ જાઓ સરસ જરનું વહેતું હતું .
આપણે બહુ મજાથી પાણી ઉડાડ્યું . 
આગળ જમવાની સગવડ હતી. 
દરેક કોળીયે ખબર પડે કે આટલી મીઠાશ આપણે પહેલા કેમ ચાખી નથી? 
પીરસનાર દરેક એમ જ કહે કે શાંતિથી અને સંતોષથી જમજો. 
જેમ જેમ ખાતા ગયા વિચારો બદલાતા ગયા . 
જીવન જીવવાનો નવો ઉત્સાહ જાગતો ગયો. 
પાછા વળતા પેલા વૃદ્ધ પુરુષને વંદન કાર્યા. 
તેમણે કહ્યું અમે તો શાંતિ અને સંતોષ , પ્રેમ અને કરુણા જ હૈયાની પોટલીમાં ખબર ના પડે એમ બાંધી આપીએ છીએ . 
આપણે બહાર નીકળ્યા ઘર તરફ આવવા ને મને રસ્તા માં યાદ આવ્યું કે સામેવાળા કાકાને બહુ ઉધરસ આવે છે તો મધ અને સીતોપલાડી લેતા જૈયે અને તે કહ્યું કામવાળીના બે બાળકોની ફી ભરીને જ ઘરે જૈયે . 
આપણા ચહેરા ઉપરનો સંતોષ જોયા વગર નીચે વાળા આપણને પૂછવા લાગ્યા કેમ સુખના સેલમાંથી કશું લાવ્યા નહિ...!!!

રચયિતા : મુકેશ જોશી